geçen gün sokakta bunu görünce aha ben dedim. "her şeyin azı karar" fikrini pek sevmem. keyif aldığım her şeyi böyle hayvanın kemik iliğini bile cuccikkk diye emer gibi sömüre sömüre yaşamak istiyorum. bi gün ölümüm de bundan olursa şaşmayınız. mezar taşıma yazacak bi şey ararsanız diye bu burda dursun.

Barış'ın San Jose'deki BJJ okuluna başlaması şerefine, onun Almanya'daki turnuvada çektiğim bi fotoğrafına göz ata ata çiziktirmiştim. çizim güzel olduğundan değil de Barış'ın başka bi beyinden değişik bi yansıması böyle kağıt üstünde duruyo diye bi garip hislerle hoşuma gidiyo bakması.

Barış'ın isteklerine basmak üzere hazırladığım damgam. madem yaptım kirlikuçu da hatırlasın, hayatımdaki gerzek meşgalelerimin bi kaydı olsun ki olur da aklı başında bi insan filan zannedilirsem aksini ispat edebilelim. 

bu renk paleti çok hoşuma gidiyo. gecen gun santa clara whole foods'un barindan mi yurutmustum acaba, unuttum şimdi ama kim yaptiysa daha cok seyler yapsin hep. mesela bunu yapan insan bunun ne kadar sevildigini filan hic bilemiyo. keske o insanla da konusabilsek ama du bakalim insan mi yapti. belki makine yapmıştır kimbilir. o makineyi yapan insanla konusmak o kadar etkileyici olmazdi ama. eleganliktan cok uzak kalin kumasli cantasi icinde tasidigi laptopla uretiyo bunlari filan amaan, allaan std dagilmis sayisalcisi iste, neresinden ceksen az degisigi ama aynisi gibilisi gelecek eline. bunu yapan sanatci, sanatin kodunu kodlayandan daha unearthly benim gozumde.